اسیں لکھہ نمازاں نیتیاں، اسیں سجدے کیتے لکھ

اسیں لکھہ نمازاں نیتیاں، اسیں سجدے کیتے لکھ
کدی ٹبیاں ریتاں رولیاں، کدی گلیاں دے وِچ ککھ
اسیں پکّھو وِچھڑے ڈار توں، اسیں اپنڑیں آپ توں وکھ
اسیں وِیکھیا دل مخلوق دا، دل بُوہے بُوہے رکھ
اسیں راتاں کٹیاں جاگ کے، لگ بَاریاں نال کَھلو
ساڈی اکھیں رَستیاں ساڑیاں، دل دِتا درد پرو
ساڈے ساہ وچ صبر دی چاشنی، ساڈی رگاں وچ خَشبو
ساتھوں ہار کے ساڈے حوصلے، پے کندھاں نَپ نَپ رو
اسیں گبھرو سکدے شہر دے، ساڈے خاباں نال وداں
اسیں خالی کُھوکھے ذات دے، سانو چُنجاں مارن کاں
اسیں موسم کچے عشق دے، ساڈی دُھپ بنے نہ چَھاں
ساڈے ماتھے بھرے لکیر دے، ساڈی قسمت مُول نہ تھاں
اسیں مُجرم عشق دے جرم دے، اسیں سُفنے لیے اُڈیک
ساتھے لگن روز عدالتاں ،سانو پے جاے روز تریک
نِت آساں لا لا بیٹھئے، نِت دل تے ماریے لیک
کدی چِھکے چَن آسمان تے، کدی مِٹی لوے دَھرِیک
اسیں جمدے نال دے گھابرے، اسیں قسمت نال خفا
کدی پتھراں دے وچ کھیڈ دے، کدی ٹردے ڈھور اڈا
اسیں بھولے وانگ کبوتراں، اسیں پاگل وانگ ہوا
اسیں اپنے آپ عبادتی …..اسیں اپنے آپ خدا
(فرحت عباٗس)